Krzyż Męki Pańskiej na ul. Głównej

Krzyż znajduje się na posesji pana Bliźniaka, zięcia pana Urbańczyka.

Historia postawienia tego krzyża i jego intencja jest bardzo ciekawa.

Według opowiadania pana Urbańczyka, jego pradziadek Stanisław był ojcem Marii, która była matką księdza Jana Szczerbowskiego. Pani Maria mieszkała u ojca, a jej syn uczył się w seminarium duchownym w Krakowie. Po roku studiów przerwał naukę i powrócił do domu do rodziców. Gospodarstwo u dziadka było duże, więc i pracy też było dużo. Dziadek przyszłego księdza powiedział wnukowi tak: „Jasiek, jak się nie chcesz uczyć, to coś robić musisz, a ty na gospodarstwie nic nie umiesz, więc będziesz pasł świnie”. Powrócił do seminarium, które ukończył w 1878 roku. A dziadek na pamiątkę intencji powrotu wnuka Jana do seminarium ufundował krzyż.

Krzyż Męki Pańskiej w Łazach ul. Lanckorona

Krzyż stoi przed posesją pana Wojtali.Wcześniej w tym miejscu stał inny krzyż, który będąc bardzo zniszczonym, został rozebrany. Kiedy został postawiony i w jakiej intencji nikt już nie pamięta. Starzy mieszkańcy wspominają, że na tym miejscu jest ktoś pochowany. Krzyż stoi w otoczeniu starych jesionów a posadził je ponoć Wincenty Bliźniak, który przed rokiem 1900 był w Łazach wójtem.Obecny krzyż został postawiony 14 września 1999 roku i jest to krzyż zrobiony z okazji poświęcenia miejsca pod budowę nowego kościoła. Został on poświęcony w dniu 16 listopada 1988 roku przez Jego Eminencję Księdza Kardynała Franciszka Macharskiego z okazji wmurowania kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła. Krzyż ten stał na placu budowy prawie 11 lat.

Krzyż Męki Pańskiej na ul. Kolistej na Stawach Grojeckich.

W obecnym miejscu na tzw. „wygonie” Krzyż już stał dosyć dawno. Według opowiadania pana Paszka obok tego miejsca prowadziła dawniej ścieżka do Oświęcimia, a w drugą stronę w kierunku do Kęt. Przechodzili tą ścieżką jacyś ludzie i się rozchorowali tak, że nie mogli dalej iść. Zaczęli się modlić o zdrowie i Pan Bóg ich wysłuchał. W tej intencji, pod koniec XIX wieku postawili drewniany krzyż.

Obecny betonowy krzyż to dawny krzyż, który stał przy ul. Beskidzkiej na tzw. „zerwisku”. W czasie powodzi w roku 1934 krzyż był zagrożony przez wylew rzeki Soły. Miejscowi ludzie postanowili zabrać krzyż z tego miejsca. Podkopano fundament krzyża i chciano całość załadować na wóz. Niestety, przy załadunku krzyż się złamał na wysokości nóg Chrystusa. Złamaną część krzyża zakopano pod fundamentem w obecnym miejscu. Nową część krzyża dorobił betoniarz z Oświęcimia. Cokół krzyża jest oryginalny. Cały krzyż jest otynkowany.

Krzyż Męki Pańskiej na Górze Grojeckiej w stronę Przecznicy

Kto go postawił pierwszy w tym miejscu   nikt nie pamięta, znamy tylko ustne opowieści starszych mieszkańców. Według opowiadania pana Radwana, w tym miejscu dawno temu była wieś. Ludzie ci zmarli na zarazę, a ci co go przeżyli wyprowadzili się, a w miejscu istnienia wsi postawili na pamiątkę krzyż.

Opowieść o dawnej wsi, której mieszkańcy zmarli na zarazę można usłyszeć od ludzi dosyć często. Lecz jak można się do tej opowieści odnieść wiedząc, że obecna wieś ma kościół i zamek w tym samym miejscu od XIV wieku.

A może w tej opowieści jest jednak coś z prawdy ?  Według dawnych spisów istniała wieś Śmiłowice, a znajdowała się między Osiekiem, Grojcem i Skidziniem. Należała ona do uposażenia klasztoru Dominikanów w Oświęcimiu. Wieś ta znika z wykazów „świętopietrza” po roku 1630. Może opowieść dotyczy tej właśnie wsi.

Według opowiadania pani Albiny Gałgan, obecny krzyż posiada datę 14 maja 1932 r. i został zrobiony przez jej ojca Jana Noworytę przy pomocy jego brata Stefana. Stoi na polu pana Noworyty.

W roku 1932, podczas uroczystej procesji, w czasie „dni krzyżowych” został poświęcony przez ks. Andrzeja Szpondra ówczesnego proboszcza w Grojcu.

Krzyżem i jego otoczeniem opiekuje się pan Władysław Bębenek

Krzyż Męki Pańskiej nad Osiekiem

Ul. Ogrodowa skrzyżowanie z ul. Przecznica.

Obecny krzyż został postawiony w dniu 16 maja 1996 roku. Poświęcił go i odprawił tam Mszę św.  ówczesny wikariusz w Grojcu ks. Ryszard Hereda.

Krzyż w tym miejscu stał już od dawna. Intencja jego postawienia w tym miejscu jest różnie przedstawiana przez mieszkańców wsi. A może jest to tylko krzyż w miejscu gdzie krzyżują się drogi.

Krzyż kamienny przy kościele św. Wawrzyńca

Kamienny obelisk jest już bardzo stary i zniszczony. Napisy które na nim były zostały zatarte przez wodę i wiatr.

Kiedy i w jakiej intencji był ten krzyż postawiony już się chyba nie dowiemy. Może postawiono go z racji, że dawniej wokół kościoła był cmentarz. Ci którzy zmarli śmiercią naturalną grzebani byli wokół kościoła. Osoby które zmarły w czasie pomoru i zarazy grzebane były w zbiorowych mogiłach, z dala od wsi. Zarządzenie władz austriackich zmusiło parafię do wyznaczenia nowego miejsca pod cmentarz.

Krzyże Męki Pańskiej obok wejścia do kościoła św. Wawrzyńca.

Obydwa drewniane krzyże stawiane były z okazji odbytych Misji świętych.

Krzyż po prawej stronie wejścia do kościoła ma napis 16- 23 IV. 1968 r.   a pod nim kamienna półokrągła płyta. Na płycie brak napisów.

Krzyż po lewej stronie wejścia do kościoła ma napis – Misja 600-lecia  14-21. XI. 1982r. Pod krzyżem kamienna półokrągła tablica a na niej napis łaciński „Roku Pańskiego 1648 dnia 30 marca wydatkiem i nakładem kościoła grojeckiego, staraniem gorliwym Hieronima Osuchowica, proboszcza grojeckiego.”  Jakiego ważnego wydarzenia tablica ta dotyczy, nie wiemy. Wygląd obu tych tablic wskazuje, że mogły być przygotowane do powieszenia na ścianie (wycięcia na haki), lecz nie zostały dokończone.

Krzyż Męki Pańskiej na cmentarzu, na starej części.

Jest to obelisk wykonany z betonu. Wybudowany został w 1943 roku, gdy sołtysem był Józef Domżał.

Krzyż stoi na starej części cmentarza. Cmentarz został założony tutaj prawdopodobnie po 1852 roku. Zgodnie z zarządzeniem władz austriackich cmentarze przy kościołach należało zamknąć a na miejsce pochówku zmarłych wyznaczyć inne miejsce.

Właściciel wsi pan Adolf Bobrowski wyznaczył miejsce na polu obok obecnej plebani. Ksiądz proboszcz Jan Półczeński nie chciał się na owe miejsce zgodzić, mówiąc, że jest „mokre”. Porozumiano się z panem Grzegorzem Śreniawskim, że odstąpi mórg pod cmentarz a pan Bobrowski odstąpi mu ze swojego pola tyle samo likwidując w ten sposób kliny na polach graniczących między obu panami.

W roku 1852 zmarli kolejno pan Adolf Bobrowski i ks. proboszcz Jan Półczeński. Wdowa po Adolfie Wanda prawdopodobnie nie uznała transakcji męża, bo według opowiadania pana Władysława Śreniawskiego, pola za cmentarz nie oddała. Dlatego we wsi istnieje powiedzenie, że zmarły został „pochowany na Grzesiowym”.

Według protokołu posiedzenia Rady Gminnej w Grojcu, do istniejącego cmentarza dokupiono następną część pola od pana Wawrzyńca Śreniawskiego. Na posiedzeniu Rady 3 listopada 1908 r. uchwalono odrenować nowo rozszerzony cmentarz. Według tego protokołu część stara jak i nowa cmentarza zapisana jest w księgach wieczystych jako „dobro gminne”.

Na posiedzeniu Rady Gminnej 27 marca 1914 r. postanowiono cmentarz przekazać na rzecz parafii pod warunkiem, że będzie nim zarządzał Komitet Kościelny a pieniądze uzyskane z opłat przeznaczone będą na upiększanie cmentarza. Czy darowizna ta została przyjęta, nie wiadomo, gdyż w dokumentach nie ma wzmianki na ten temat.

Po II wojnie światowej w czasie parcelacji majątku dworskiego księżnej Marii Radziwiłł, do istniejącego cmentarza dołączono część gruntów dworskich i utworzono „nowy cmentarz”. Przez cmentarz tak utworzony przebiegała droga do gruntów pana Jana Śreniawskiego. W czasie wykonywania ogrodzenia całego cmentarza w 70 latach XX wieku pan Jan Śreniawski zrzekł się drogi przejazdowej przez cmentarz, by mógł się on stać jedną całością.

Krzyż Męki Pańskiej na cmentarzu na nowej części.

Krzyż na tym miejscu został postawiony w czasie Misji Świętych w roku 1952. Wykonał go pan Durańczyk z Łazów. Obecny krzyż, też drewniany, jest fundacji mieszkańców Zaborza.

Krzyż Męki Pańskiej przed kościołem Matki Boskiej Miłosiernej.

Krzyż ten postawiono w dzień po konsekracji kościoła w dniu 17 listopada 2000 r. Wystawiono go jako pamiątkę Misji Świętych, które odbyły się w dniach 12-19 listopada 2000 r. a prowadzone były przez Księży Sercanów.

Na krzyżu na poziomej belce jest napis – „Serca – Sercu”.

Na krzyżu umieszczono rok później tabliczkę z informacją o renowacji Misji Świętych odprawionych w dniach 11-16 listopada 2001 r.